Inwestorzy handlujący na Forex posługują się specjalistycznym słownictwem. Wśród najczęściej używanych terminów wymienić można parę walutową, spread i dźwignię finansową. Co oznaczają te pojęcia?

Para walutowa

Waluty na Forex występują w parach – stąd też określenie „para walutowa”. Inwestorzy handlują parami głównymi (np. USD/GBP, USD/CHF czy EUR/USD) lub parami egzotycznymi. Te drugie waluty cieszą się mniejszą popularnością i w rezultacie wyróżniają się wyższymi spreadami. Dla egzotycznych par walutowych charakterystyczne jest występowanie w zestawieniu z USD waluty obowiązującej w kraju rozwijającym się. Przykładem takiej pary walutowej może być USD/PLN.

Nie każdy trader jest zainteresowany handlem wyłącznie parami głównymi – wiele osób decyduje się na waluty egzotyczne, gdyż bacznie obserwuje rynek amerykański i krajowy (np. polski czy turecki). Bez względu jednak na wybrane waluty, konieczny jest wybór dobrej platformy inwestycyjnej – tutaj znajduje się strona informacyjna platformy SaxoTraderGO udostępnianej przez Saxo Bank.

Spread

Spread to kolejny termin, którym operują osoby zarabiające na handlu walutami. Najprościej mówiąc, spread to różnica między ceną kupna (ask) a ceną sprzedaży (bid) danej waluty. Jednocześnie to koszt, jaki ponosi trader. Im zatem spread jest niższy, tym lepiej, bo tym niższy będzie koszt transakcji.

Wysokość spreadu jest ściśle związana z rodzajem pary walutowej. W przypadku:

  • Popularnych (głównych) par walutowych – spread jest niski
  • Mniej popularnych (egzotycznych) par walutowych – spread jest odpowiednio wyższy

Jak obliczyć spread? Wystarczy wyliczyć różnicę między ceną kupna a ceną sprzedaży. Przykład: ask pary walutowej GBP/CAD to 1,6635, z kolei bid to 1,6626. Spread dla tej pary wynosi 0,0009, czyli 9 pip.

Dźwignia finansowa

Zwłaszcza w początkowej fazie przygody z rynkiem Forex traderzy przeznaczają na handel walutami dość skromny kapitał. Z tego względu tak dużą popularnością cieszy się dźwignia finansowa, która pozwala zwiększyć uzyskany wynik finansowy bez angażowania dużych kwot. W praktyce wykorzystanie lewara (bo tak określana jest dźwignia finansowa) polega na pożyczeniu środków od brokera.

Przykład: Trader otworzył pozycję o wartości 2000 GBP. Jeżeli kurs pary GBP/USD wzrośnie o 1 proc., to zarobi 20 GBP. Jednak użycie dźwigni finansowej 1:30 sprawi, że ekspozycja będzie wynosić 60 000 GBP. Przy tym samym wzroście kursu zarobek tradera będzie wynosić już 600 GBP.

Mimo że dźwignia finansowa jest bardzo popularna wśród osób handlujących walutami, to trzeba pamiętać, że jej nieumiejętne używanie może wygenerować duże straty. W tym przypadku wiedza jedynie teoretyczna nie jest wystarczająca – trader musi wiedzieć, jak dźwignia finansowa działa w praktyce. To narzędzie najlepiej przetestować na koncie demo.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here